Каляндар падзей

З пачатку 1990-х гг. – актыўны ўдзельнік адраджэння татарскай культуры на Беларусі. Аўтар кнігі “Память”, прысвечанай гісторыі татарскай грамады Клецка і даследвання “Белорусско-польские татары на перекрёстках ХХ столетия”, напісанага пераважна па матэрыялах Клеччыны.

 У 1987—2009 гг. дырэктар Інстытута радыебіялогіі Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі – галоўнай навуковай установы па вывучэнні праблем Чарнобыльскай катастрофы. Акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1989; чл.-кар. з 1986), доктар медыцынскіх навук (1976), прафесар (1984). Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (2004).  Памёр 14.02.2010 г. у Гомелі.

“Ён быў гаспадаром – не па пасадзе, а па сутнасці сваёй. Ён бачыў далёка не таму, што глядзеў паверх галоў, а таму, што быў высокага росту – у прамым і пераносным сэнсе гэтага слова. Летуценнік, абсалютна пазбаўлены беспадстаўнага фантазёрства, чалавек, здольны ажыццявіць самы нерэальны праект, бо абапіраўся на зусім рэальныя лічбы і разлікі, а галоўнае – на рэальных, надзейных, такіх жа шчырых і разумных людзей, як сам. Ён быў непрадказальны і загадкавы, як прышэлец. Ён быў – Алешка.”
Такія цудоўныя словы прысвяціла Вячаславу Іосіфавічу наша зямлячка, паэтэса Лілія Віктараўна Мялешка.
Нарадзіўся В.І.Алешка ў 1939г. на Случчыне. Пасля Амговіцкай школы скончыў сельгасакадэмію ў Горках, служыў у Эстоніі, працаваў у камсамольскіх і партыйных органах. З 1973 па 1983гг – першы сакратар Клецкага райкама партыі. За гэтыя 10 гадоў ён зрабіў вялікі крок наперад у развіцці розных галін у Клецкім раёне. Ён выпрацаваў свой непаўторны стыль кіравання, умеў “заразіць” ідэяй і павесці за сабой – ад мары да ажыццяўлення. Нездарма яго праца адзначана вышэйшымі ўзнагародамі – ордэнам Леніна і “Знакам Пашаны”.
Па выхадных, у турыстычных паходах Вячаслаў Алешка ніколі не разлучаўся з фотаапаратам і фотаружжом. У выніку выдаў 7 кніг пра прыроду роднай Беларусі, першая з якіх выйшла ў 1977г:
“З любоўю да прыроды”
“Покліч родных сцежак”
“Стратэгія пошуку”
“Мясціны запаведныя”
“Спатканне з лесам”
“Адзін на адзін з прыродай”
“Беларусь запаведная”
Апошнія фотаальбомы прынеслі аўтару славу фотамайстра, які глыбока і паэтычна паказаў прыгажосць і багацце роднага краю. У 1983г. В.І.Алешка быў прызначаны на пасаду намесніка старшыні дзяржкамітэта па прыродных рэсурсах і ахове асяроддзя.
Вячаслаў Іосіфавіч пакінуў адметны след на Клеччыне: стэлы ў цэнтры горада, зона адпачынку за гарадскім валам, дзіцячы летні лагер “Нача”, узаконеныя помнікі прыроды – гэта менавіта яго ідэі, рэалізаваныя праекты. А Клеччына засталася ў яго кнігах, напоўненых паэзіяй і хараством. Персанальныя выставы В.І.Алешкі праходзілі ў Мінску, Полацку, Слуцку, Салігорску, Брэсце, Гародні, Вільнюсе і мелі вялікі поспех.

звеннявым малочнага саўгаса “Чырвоная Зорка” Клецкага раёна Дубіне Уладзіміру Васільевічу, Мацейку Уладзіміру Пятровічу, Новіку Васілю Лук’янавічу.

14 лютага 1919 г. у мясцовай друкарні выйшаў першы нумар газеты “Батрак” – органа Клецкай валасной арганізацыі  КП(б)Б, які павінен быў адлюстроўваць “думкі і помыслы нашага беларускага селяніна”. За кароткі час выданне здабыло папулярнасць не толькі на Клеччыне, але і ў сумежных рэгіёнах. У красавіку было вырашана аб’яднаць яго са слуцкай газетай “Молат і Плуг”, пасля чаго звесткі пра “Батрака” губляюцца. На сённяшні дзень не захавалася ніводнага нумара газеты.

Скончыў Клецкую рускую сярэднюю школу (1948), філфак БДУ (1953). З 1956 г. – навуковы супрацоўнік Інстытута літаратуры імя Янкі Купалы АН БССР. Друкаваўся з 1955 г. Даследаваў праблемы развіцця беларускай дакастрычніцкай і савецкай літаратуры. Аўтар прац «Драматургія Янкі Купалы» (1959), «Міхась Чарот» (1963), «Янка Купала і беларуская паэзія» (1971). Адзін з аўтараў «Гісторыі беларускай савецкай літаратуры» (т.1-2, 1964–1966), «Гісторыі беларускай дакастрычніцкай літаратуры» (т. 2, 1969), «Гісторыі савецкай шматнацыянальнай літаратуры» (М., 1972, т.4), «Гісторыі беларускай савецкай літаратуры» (1977), манаграфіі «Беларуская савецкая лірыка» (1979, у сааўт. з В.Бечыкам). Памёр 10 ліпеня 1987 г.

Адзін з удзельнікаў распрацоўкі “Праграмы пераходу БССР да рыначнай эканомікі”, “Комплексанага прагноза сацыяльна-эканамічнага развіцця Беларусі да 2010 г.” і шэрага іншых распрацовак.

Сябра саюза мастакоў Германіі з 2002 года. Творы знаходзяцца ў музеях Беларусі, у тым ліку у НАцыянальным мастацкім музеі, у прыватнай калекцыі – краінах Еўропы і Амерыкі. Ладзіць персанальныя выставы ў Беларусі і за мяжой. Выкладчык у інстытуце сучасных ведаў імя А.Шырокава на кафедры дызайна.

Аўтар кнігі “Падарожжа па Палессі і Беларускім краі”, у якой сабраў цікавыя звесткі з гісторыі гарадоў, мястэчак і вёсак Беларусі, апісанні побыту, павер’яў, абрадаў і звычаяў народа. Усё гэта адносіцца і да тых старонак кнігі, дзе аўтар дзеліцца сваімі багатымі ўражаннямі пра тагачасны Клецк і яго ваколіцы.

На яго ўтрыманне з дзяржаўнай казны штогод адпускалася 200 рублёў. Навучэнцаў было 70 хлапчукоў. Першым дырэктарам быў настаўнік Канон Філіпавіч  Валодзька, які скончыў Маладзечанскую настаўніцкую семінарыю. З 1897 года дырэктарам прызначаны Іван Панкратовіч.